Czy aby nie przesadzamy? Nie ponosi nas za bardzo? Nie dajemy się ponieść ułańskiej fantazji, dążąc do ideału który nie istnieje? A nawet jeśli istnieje, to jest ideałem wyłącznie teoretycznym, w praktyce okazuje się że potrafi być zabójczy… Pomimo tego, niemal wszyscy do niego dążą, bez względu na staż, doświadczenie, obsadę czy wielkość systemu. Tym ideałem są mityczne niemal „zera”… Święty Grall akwarystów - zerowe nutrienty. To takie parametry mają nam podobno zapewnić nieprawdopodobne kolory i niewyobrażalne tempo wzrostu koralowców. Czy to jednak prawda? Czy jest do czego dążyć i czy cel uświęca środki?

     Drogi akwarysto/akwarystko, zastanów się nad tym. Nie od dziś wiadomo że głównym źródłem pokarmu, głównym dostarczycielem energii, są dla koralowca zooksantelle, a w zasadzie produkty uboczne procesu fotosyntezy który zachodzi w ich tkance. Zatrzymaj się przy tym na chwilę, odetchnij i wróć myślami do szkoły podstawowej, klasa chyba czwarta, proces fotosyntezy. Woda, światło, dwutlenek węgla - to tak w dużym skrócie, w sieci można znaleźć mnóstwo dużo dokładniejszych i bardziej szczegółowych opracowań na ten temat, miedzy innymi o wpływie nawozów na prędkość procesu fotosyntezy. Głównie chodzi o związki azotu i fosforu - bez nich proces fotosyntezy zachodzi, ale w sposób dużo mniej wydajny niż w przypadku kiedy jest tych związków pod dostatkiem. Tego samego potrzebują zooksantelle w tkance naszych koralowców. Koralowce są uzależnione od energii z zooksantelli, bez tego nie przeżyją (koralowce fotosyntetyzujące), a więc, powinniśmy im zostawić w wodzie niewielkie ilości NO3 i PO4, a co robimy? Jak największy odpieniacz! Roller mat! Hiper wydajne media filtracyjne! Dużo skały! DSB! Refugium!!! Kiedy tylko zooksantelle chcą się rozgościć w tkance koralowca, my do nich walimy z armaty! Ucinamy im paliwo, zakręcamy kurek, blokujemy wzrost i namnażanie. Jakie są rezultaty? Takie, że nie dość że tych zooksantelli jest tyle że ten biedny koral ledwo jest w stanie wygospodarować energię na to żeby nie paść, to jeszcze „oszukujemy” go ilością światła, myśli że skoro jest go tyle, to wyrzucę część zooksantelli, te które zostaną, przy takiej ilości światła spokojnie wystarczą, bo będą pracowały na 200%. Ale koralowiec nie ma mózgu, nie myśli, nie analizuje, tylko odbiera bodźce i w odpowiedzi inicjuje proste reakcje, to wszystko. Jakie są efekty takiego naszego działania? Bardzo proste - koralowiec powoli, sukcesywnie, zaczyna umierać z głodu. Trzymają go przy życiu jedynie aminokwasy podawane od czasu do czasu przez nas do systemu.

     Przecież tak nie musi być! Zrozum, że KAŻDA z metod oczyszczania wody, którą wypisałem powyżej, GWARANTUJE, tak, gwarantuje, nie umożliwia, tylko gwarantuje wystarczającą skuteczność do tego, aby woda w systemie była wystarczająco „czysta” do zdrowego działania zbiornika. Każda z metod, umiejętnie użyta i wytrwale dopracowana gwarantuje sukces w postaci zdrowych, porośniętych po lustro wody koralowców. A już dwie - to luksus. Po co więc używasz trzech, czterech, pięciu na raz? Czy jak musisz jechać po coś na drugi koniec miasta, to jedziesz samochodem, autobusem, tramwajem, taksówką i rowerem jednocześnie? Nie! A dlaczego? Bo nie ma sensu/nie da się/nie ma potrzeby/szkoda energii/szkoda pieniędzy! To teraz przełóż to sobie na akwarium.

      Brakuje Ci jednego - wytrwałości. Zdecyduj się na jedną metodę, jeden model prowadzenia akwarium i trwaj w nim. Dopracuj każdy szczegół, obserwuj akwarium, rób testy, podmieniaj wodę i trwaj przy jednym rodzaju filtracji, a gwarantuję że osiągniesz cel i będziesz się cieszył/cieszyła pięknym, zdrowym akwarium. Nie myśl o tym że przecież na rafie w naturze są „zera” a rafa żyje i przyrasta - musisz wiedzieć że tam nie ma wody, tam jest zupa, a w akwarium masz wodę. Przy obecnych sposobach oczyszczania wody w akwariach i pędzie do ich wykorzystywania, w akwarium nie mamy najmniejszych szans na to, aby choć w części odwzorować naturę. U nas jest niemal sterylnie, jeszcze trochę i zaczniemy rozdzielać wodę na tlen i wodór. Na dłuższą metę, koralowcom to nie służy. Oczywiście, można się bawić w boga, oddzielać wodę od całej reszty, a potem dodawać tę resztę w idealnych proporcjach i ilościach, dokładnie takich jakie są potrzebne naszym zwierzakom, ale… No właśnie - ale… Nie jesteśmy bogiem, więc po co kopać się z koniem? Po co wyważać otwarte drzwi? Po co od nowa wymyślać koło? Natura już dawno to rozpracowała, wystarczy tylko za bardzo jej nie przeszkadzać, a wszystko będzie dobrze, dużo lepiej niż myślisz, możesz mi wierzyć, przerobiłem to na sobie, niestety wiele razy…


Zatrzymaj się, pomyśl o tym, zastanów się czy nie przesadzasz w tej kwestii. W przyszłości, jeśli chcesz, możemy omówić inne składowe idealnego systemu.

Seb